"అమ్మ..."

 

ఒక లేగదూడ, పరుగుపరుగున అమ్మ ఆవు దగ్గరికి వెళ్తూ ఉండగా, కాలు జారి పడిపోయింది, చిన్న గాయమైంది దూడ కాలికి. తల్లి ఆవు, అది చూసి, పరిగెత్తుకొచ్చి దూడని అక్కున చేర్చుకుని, గాయమైన చోట మెల్లిగా నిమురుతూ ఉంది. దూడ నొప్పితో, "అమ్మా..." అనగానే, తల్లి ఆవు కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి. 

దూడ అది గమనించి, తల్లిని ఆనుకుని, "అమ్మా.. నొప్పి నాకైతే, నువ్వెందుకు ఏడుస్తున్నావు?" అని అంది. "నా ప్రాణం నుంచే పుట్టావు కదా తల్లీ, నీకు నొప్పిగా ఉన్నంతసేపూ నాకూ బాధగానే ఉంటుంది", అని తల్లి ఆవు అంది. అప్పుడు దూడ, "అమ్మా.. మరి నువ్వు నన్ను నీ కడుపులో దాచి మోసినప్పుడు, నీకు బరువనిపించలేదా?.." అమాయకంగా అడిగింది. దానికి తల్లి ఆవు, "లేదు తల్లీ, నా చిట్టి తల్లివి నువు  కడుపులో ఉన్నావు కదా అని మనసు తేలిక పడి, బరువంతా దిగిపోయేది" అంది.   

దూడ, "అమ్మా.. మరి నేను ఆటలాడుతున్నా, నిద్ర పోతున్నా, ఏం చేస్తున్నా, నన్నే కనిపెట్టుకుని ఉంటావు కదా, నీకు అలసటగా అనిపించదా.." అని అడిగింది. అప్పుడా ఆవు, "నా తల్లీ, నిన్ను ఎంత సేపు చూసుకున్నా నాకు తనివి తీరదు, ఇంక అలసట ఎలా ఉంటుంది చెప్పు?" అంది. చివరిగా, ఆ లేగ దూడ ఇలా అడిగింది, "అమ్మా.. ఇంత కష్టపడీ పెంచుకుంటావు, మరి రేపు నేను పెద్దయ్యాక నా దారిన నేను వెళ్లిపోతాను కదా.. అప్పుడైనా నీకు నాపై కోపం రాదా చెప్పమ్మా.." అని. ఆ ప్రశ్నకి తల్లి ఆవు నవ్వి, దూడని ఇంకా దగ్గరగా అలుముకుని, "తల్లీ, నువు పెద్దయ్యాక, నువ్వు నన్ను వదిలిపోయినా, నీ ఎదుగుదలని నేను గమనిస్తూనే ఉంటాను, నువ్వు ఎదుగుతుంటే నేను ఆనందపడతాను. ఒక తల్లిగా నీ సంతోషం తప్ప నీ నుంచి కోరుకునేందుకు ఏమీ ఉండదు." అన్నది. ఆ మాటలు విని, "అమ్మా..  ఏమిచ్చినా నీ రుణం తీరదు కదా.." అని మనసులో అనుకుని, తల్లికి దగ్గరగా ముడుచుకుని నిదురపోయింది. తల్లి ఆవు ఇంకా ఆ దూడని నిమురుతూనే ఉంది.   

సృష్టి కి మూలమే "అమ్మ"... ఏ బిడ్డ కోరేదైనా ఆ తల్లి ఒడినే కదా...
ఏ తల్లి కోరికైనా ఆ బిడ్డ క్షేమమే కదా... ఆ చల్లని "అమ్మలకు" బిడ్డల ప్రియమైన వందనం.